Vandaag een afspraak gehad met Kwaku Acheampong Boamah. Volgens onze trouwe poetshulp Jocelyne is hij de man die ons kan helpen om een geschikt vrijwilligersproject te vinden ! We zijn wel veeleisend... We willen meer dan alleen maar centjes geven, we willen graag nauw betrokken zijn en blijven in 1 bepaalde regio zodat wijzelf en onze kinderen echt een relatie kunnen opbouwen met de lokale bevolking !
Ik deed op voorhand wat research... ik wilde weten wie er voor me zou gaan zitten. Wat ik kon terugvinden is veelbelovend : een gepensioneerde voorzitter van de NGO 'FOS'. Ik vond een mooi artikel over zijn afscheidsinterview : https://11.be/verhalen/afscheidsinterview-met-kwaku-acheampong
Het gesprek verloopt verbazend makkelijk. Kwaku is een aangename man, praat erg goed (soms grappig) Nederlands. Ik heb wat moeite mijn zijn naam maar hij wilt echt als 'Kwaku' aangesproken worden dus dat doen we dan maar....
Hij overloopt met ons de mogelijke projecten waarmee hij kan helpen : sanitaire installaties in verschillende dorpen zetten, waterputten boren en ja... er is ook nog een heel arm dorpje dat al jaren achter een school vraagt. Dat dorp heeft echt niks ! Daar moet je eigenlijk alles nog gaan doen...
Een studente lerarenopleiding had er een paar jaar geleden al haar hart verloren aan de kindjes van dat dorp en hen beloofd er alles aan te zullen doen om geld bij elkaar te krijgen om de school te bouwen maar helaas is dat nooit gelukt. De kinderen daar hebben de hoop ondertussen verloren.
"Ja, die school gaan we dan zetten he !" zegt Hedwig vastberaden. Zijn uitspraak verbaasde me niks, ik had 'em al door terwijl Kwaku zijn verhaal aan het doen was.
Wij gaan dus een schooltje bouwen in Ghana in een dorpje waarvan ik de naam heel slecht kan onthouden. Kyirimankane is de naam maar je spreekt het heel gek uit als 'tsjieriemankennie' en je kan het niet vinden op Google Maps. Vreemd !
Het avontuur kan beginnen.....
Comments